بررسی اثربخشی تمرینات توجهی بر تقویت کارکردهای توجهی کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه-بیش فعالی

هدف: این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی تکالیف منتخب توجهی بر کارکرد توجه پایدار کودکان دچار اختلال نقص توجه بیش فعالی صورت گرفت. جامعه: کودکان 9 تا 14 سال دچار اختلال بیش فعالی کم توجهی شهر تهران نمونه: 32 کودک 9-14 ساله دچار اختلال بیش فعالی کم توجهی که به دو گروه مورد و گواه هم تا شدند. روش: 16 کودک دچار اختلال نقص توجه بیش فعالی از مطب های روان پزشکی و مراکز کاردرمانی شهر تهران انتخاب و بصورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. گروه مورد 10 جلسه یک ساعته برنامه تقویت رایانه ای توجه دریافت کردند. شرکت کنندگان گروه شاهد در مدت زمان انجام مطالعه در لیست انتظار بودند. روش گردآوری اطلاعات: پیش و پس از مداخله، شرکت کنندگان دو گروه بوسیله آزمون عملکرد مداوم(برو نرو) و پرسش نامه رفتاری کانرز فرم والدین ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج تفاوت معناداری را در کارکرد توجه پایدار (p=0/000) و میزان تکانش گری (p=0/021) شرکت کنندگان گروه مورد نشان داد. تغییرات در متغیر میانگین زمان واکنش به لحاظ آماری معنادار نشد. هم چنین در مقیاس رفتاری، تغییرات معناداری در نمره کل (p=0/000)، خرده مقیاس مشکلات یادگیری (p=0/003) و شاخص بیش فعالی (p=0/000) پرسش نامه کانرز روی داد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که عمل کرد توجه پایدار کودکان دچار اختلال نقص توجه بیش فعالی به کمک تقویت رایانه ای توجه تعبیه شده برای آنان، بهبود خواهد یافت.